دف

دف یک ساز پوست صدا و کوبه ای ایرانی است. شکل ظاهری آن دایره ای قاب مانند است. اجزای سازنده ی دف شامل بدنه ی استوانه ای کوتاه است که روی آن پوست حیواناتی همچون آهو، گوسفند، بز و میش کشیده می شود. عموما در قسمت داخل استوانه ی دف حلقه ها و زنجیرهایی با فواصل یکسان تعبیه شده است. لبه ی خارجی این ساز را از یک و نیم سانتی متر به دو الی سه میلی متر کاهش می دهند و پوست را روی این لبه می کشند. پوست را با چسب سریش و تعدادی گل میخ فلزی بر دهانه ی ساز محکم می کنند. بهترین نوع دف را با پوست حیوانات و در فصل بهار می سازند.

دف را با دست چپ می گیرند و با پنج انگشت دست و چهار انگشت دست چپ می نوازند. پوست دف را نباید خیلی گرم کرد، چرا که احتمال تاب برداشتن کمانه و پارگی پوست وجود دارد. نباید پوست ساز را با حرارت شعله ی آتش گرم کرد، چرا که سبب خشک شدن چربی پوست می شود. بهترین نوع پوست بکار رفته در این ساز نیز، پوست کهنه ای می باشد که به طور یکسان دباغی شده باشد.

تفاوت دف با دایره در اندازه ی این ساز و داشتن یا نداشتن حلقه ها و زنجیر ها، همچنین تکنیک های اجرایی می باشد. از قدیم الایام در کردستان و برخی نواحی دیگر این ساز حضور ویژه و چشمگیری داشته است.

آموزش دف

آموزش و یادگیری ساز دف برای علاقمندان محدودیت سنی ندارد. کودکان نیز می توانند به فراگیری دف بپردازند اما شروع دوره های آموزش دف، بهتر است پس از گذراندن موسیقی کودک (ارف) صورت بگیرد. دف، یک ساز ایرانی الاصل می باشد و نواختن آن میان بانوان نیز بسیار رواج دارد. با استناد به متون قدیمی در می یابیم که این ساز در دوران قدیم برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن شعر استفاده می شده است. همچنین در مجالس عیش و طرب و محافل عرفانی حضور پررنگی داشته است. ساختمان فیزیکی این ساز سبب شده است تا دف صدایی پرشور و منحصربفرد داشته باشد.

در موسسه بوم زنگ رنگ، کلاس های دف برای کودکان و بزرگسالان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می گردد. همچنین علاقمندان می توانند در کلاس های دف نوازی گروهی نیز شرکت نمایند.

جهت شرکت در کلاس آنلاین این فرم را پر کنید تا جلسه مشاوره رایگان با شما هماهنگ گردد.