تار

یکی از اصیل ترین سازهای سنتی ایرانی، تار است. این ساز زهی زخمه ای بوده و در ساخت آن از پوست، چوب، استخوان، رودۀ تابیده چهارپایان و فلز استفاده می شود. در قدیم، اغلب تار را روی سینه قرار می دادند و می نواختند اما امروزه آن را به صورت افقی روی پا قرار می دهند و در حالت نشسته، طوری که دسته ساز طرف چپ و کاسه آن طرف راست نوازنده قرار گرفته است می نوازند. کاسه تار از دو حجم توخالی متصل به هم_که شبیه 8 است_تشکیل شده است. به بخش کوچکتر آن نقاره می گویند. بر روی دهانه های باز کاسه، پوست می کشند. مضراب این ساز، تکه ای فلزی می باشد که انتهای آن در کمی موم فرو شده و بین انگشتان شست و اشاره قرار می گیرد.

وسعت صدای تار

وسعت صدای تار این ساز که شش سیم دارد، نزدیک به سه اکتاو است. استاد علی نقی وزیری به منظور وسعت بخشیدن به محدوده صوتی تار، دسته آن را تا روی نقاره ادامه داد و شش دستان که مجموع فواصل آن برابر با یک چهارم درست است را به این ساز افزود. استفاده از ربع پرده ها و نواختن دستگاه های موسیقی ایرانی در این ساز بسیار معمول است.  

عموما در اجرای مقام های دوازده گانه ی موسیقی ملی،کوک سیم های پنجم و  ششم متغیر هستند.

آموزش تار و دیگر سازهای سنتی

در موسسه بوم زنگ رنگ ساز تار توسط اساتید مجرب، به صورت حضوری و آنلاین تدریس می گردد.

جهت تعیین وقت برای مشاوره رایگان حضوری جهت آشنایی با مدرسین و سبک تدریس آنان لطفا با ما تماس بگیرید.

اگر مایل به شرکت در کلاس های آنلاین می باشید، به این صفحه رفته و فرم مربوطه را پر کنید.

صدای ساز تار

برای آشنایی بیشتر با صدای این ساز دلنواز، به قطعه ی آشنای “بهار دلنشین”  گوش فرا دهید و لذت ببرید.